#1 Bahasa SMS

Bila sebut tentang ‘sms’, semua orang mengetahuinya. SMS ialah khidmat pesanan ringkas yang terdapat dalam sistem teknologi telefon bimbit. Sistem ini membenarkan pengguna menghantar dan menerima mesej. Mesej ‘sms’ boleh dihantar dalam bentuk ayat yang penuh atau dalam bentuk singkatan seperti ringkasan, akronim, ikon, imej, simbol dan sebagainya.

Sedar ataupun tidak, pada hari ini pengaruh ‘sms’ telah menular dengan pantas ke dalam penulisan kita. Perkara ini boleh kita lihat dengan jelas dalam blog, facebook, twitter dan sebagainya. Penggunaannya secara meluas telah menjadi satu paparan kepada umum. Tidak mustahil remaja atau kanak-kanak yang sedang meningkat usia terikut-ikut dengan sistem penulisan seperti ini.

Sebagai contoh;

“Apew nk kcoh2 nih… dowg xwat dlm xm r… manadew… dowg taw nk tulih yg btl nyew….”


“K pew… gmat krdt… nk taip pjg2 nnt xmuat sms dowh….”“Ala dowg leh phm nyew…”


Der… ko sure kew sme owg phm apew yg ko tulih? Ko sdar x yg ko leh wt owg slh phm ngan ayat cacat ko itew? Dh lh cacat hdh cm **** ko igt best kew? Ko taw x ble ko tulih cm2, owg2 cm aq otomtk katew ko b**dh?


Ko ckp dak2 itew x gunew bhse cmni dlm xm…. Ce ko p skool2….. ko jmpew cgu…. ko tny dowg apew yg wat dowg slalu 10sen bilew markg paper stdnt…. Ko igt mendew nih x siyes kew? Ko idop zmn bilew nih?


Sonok kew tulih cmni? Cacat ko taw x… cacat gilew dowwh!!!

Kalaulah penulisan seperti ini yang kita amalkan, saya percaya kita akan berhadapan dengan konflik dalam bahasa. Bukan salah untuk menggunakannya, tetapi kita perlulah mempunyai batas dan sempadan penggunaannya. Kalau sekadar menggunakannya di dalam telefon bimbit, mungkin perkara ini tidaklah menjadi masalah tetapi andai digunakan secara meluas, perkara ini boleh mendatangkan kebimbangan kepada masyarakat. Oleh hal demikian, kita sebagai pengguna bahasa perlu bijak untuk menggunakan setiap bahasa yang kita ketahui tanpa merosakkan bahasa lain terutama bahasa Melayu yang telah menjadi nadi kepada negara kita, Malaysia.